به همه معلمان فکور ،فرزانه ، فرهیخته و اندیشمند،
در هر حرفه و شغلی که هستید ،نه اجازه دهید که به بدبینی های بی حاصل آلوده شوید و نه بگذارید بعضی لحظات تاسف بار شما را به یاس و ناامیدی بکشاند و نه در روزمره گی های بی حاصل عمرتان را تلف کنید .
در آرامشی حاکم بر درون خویش و با اتکاء به خوانش کتاب های خانه هایتان زندگی سرشار از عشق به اندیشیدن را تجربه نمایید.
نخستین سوالی که می بایست از خود بپرسید این است :
من برای یادگیری ،آموختن و اندیشیدن چه کرده ام؟
سپس که پیش تر می روید ،دومین سوال را این گونه مطرح نمایید:
من برای شادی و آرامش کودکان کشورم ، جامعه ام و کره زمینم چه کرده ام ؟
و این پرسش را آن قدر ادامه دهید تا به احساس دل انگیز ، شادی بخش وهیجان انگیزی برسید و این که شاید سهم بسیار کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت به ویژه کودکان داشته اید.
اما به خاطر داشته باشید هر پاداشی که زندگی به تلاش هایمان بدهد یا ندهد، هنگامی که به پایان تلاش هایمان نزدیک می شویم هر کداممان باید حق آن را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم :
“هرآن چه درتوان داشتم انجام داده ام”
برگرفته از آخرین متن سخنرانی پاستور
با تقدیم احترام
مقصود -رزم آرا
رئیس انجمن علمی آموزشی معلمان آموزش ابتدایی استان آذربایجان غربی
اولین نفری باشید که نظر می دهد.